NC Episode2 ค่ำคืนแสนโหดร้าย Bnior

แจบอมกดจินยองลงที่เตียงนอนแล้วเริ่มซุกไซร้ลำคอขาวของจินยอง

“อื้อ...ปล่อยจินยองนะ”


จินยองพยายามที่จะผลักแจบอมแต่ก็ไร้ผล เพราะตอนนี้มือทั้ง2ข้างของจินยองถูกรวบไว้เหนือหัว จินยองทั้งดิ้น ทั้งพยายามทำให้อีกฝ่ายเลิกละจากการทำเรื่องแบบนี้ การที่จินยองทำแบบนี้มันทำให้สัญชาตญาณดิบของแจบอมตื่นขึ้น เขี้ยวที่ตอนแรกไม่มีตอนนี้กลับยาวออกมา ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำจนดูน่ากลัว


“ปาร์คจินยอง!!!!!! นายทำให้ฉันเป็นแบบนี้เองนะแล้วนายจะรู้ว่าสิ่งที่นายกำลังทำอยู่มันจะส่งผลให้ตัวเองยังไง!!!!!”


แจบอมตะคอกใส่จินยองที่กำลังจะร้องไห้ออกมาเต็มแก่


“ฮึก...ปล่อยจินยองไปเถอะนะ จินยองขอโทษ ฮึก”


“ไม่สายไปหน่อยหรอปาร์คจินยอง”


“ฮึก จะให้จินยองทำยังไงก็ได้ จินยองทำให้ได้ทุกอย่าง ปล่อยจินยองไปเถอะนะ จินยองไม่ใช่แวมไพร์อย่างที่คุณคิดหรอก”


“ฉันรู้ว่านายไม่ใช่แวมไพร์”


“ระ...รู้แล้วก็ปล่อยจินยองไปสิ”


“ก็เพราะฉันรู้ไงฉันถึงต้องทำให้นายเป็นเมียฉันซะ!!!!!!”


“มะ...ไม่ อะ...เอา ฮึก ปะ...ปล่อยจินยองนะ อื้อ!!!!”


ร่างสูงใช้ริมฝีปากของตัวเองประกบเข้าที่ริมฝีปากอันอวบอิ่มของร่างบางอย่างรุนแรง  ร่างบางพยายามผลักร่างสูงอย่างสุดแรงแต่ก็ไม่เป็นผล


ร่างสูงกดริมฝีปากของตัวเองให้แนบชิดยิ่งกว่าเดิมและพยายามใช้ลิ้นสอดเข้าไปในโพรงปากของร่างบาง  แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะร่างบางปิดปากแน่นไม่ยอมเปิดออก 


ร่างสูงใช้มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่ปลดกระดุมเสื้อของร่างบางออกทีละเม็ดๆ จนหมด ริมฝีปากก็ยังคงทำหน้าที่ของมันอยู่เรื่อยๆ จนร่างบางแทบขาดใจ หลังจากที่เขาปลดกระดุมออกหมดก็ใช้มือข้างที่เพิ่งปลดกระดุมไปปัดชายเสื้ออกเผยให้เห็นยอดอกอกสีชมพูและเรือนร่างที่ดูดียิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก


มือแกร่งไม่ยอมให้ว่างเว้นแก่หน้าที่ มันเริ่มลูบไล้ไปตามเรือนอกสวยแล้วก็มาเน้นเคล้าคลึงอยู่ที่หัวจุกที่เริ่มชูชัน


“อ๊ะ…!!!!”


ร่างบางครางเสียงหลงทำให้แจบอมได้จังหวะในการสอดสิ้นเข้าไปในโพลงปากของร่างบางเพื่อควานหาความหวาน แจบอมทำแบบนี้อยู่นานจนกระทั่งจินยองสำลักเพราะเริ่มหายใจไม่ออก  ร่างสูงถอนมันออกมาแล้วเริ่มจัดการกับต้นคอขาว


ร่างสูงซุกไซร้ต้นคอของจินยองและทำรอยสีกุหลาบเอาไว้หลายๆจุด ร่างสูงเริ่มทนไม่ไหวกับกลิ่นอันยั่วยวนของร่างบางจึงแยกเขี้ยวออกมาแล้วกัดลงไปที่ต้นคอของร่างบางทันที


“อ๊ะ...อะ เอาออกไปนะ มะ มันเจ็บ!”


ร่างสูงไม่ได้สนใจร่างบางที่ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ร่างสูงค่อยๆดูดเอาเลือดของร่างบางมาเรื่อยๆจนพอใจ


“อาส์~~~เลือดนายหวานชะมัด”


ร่างสูงครางออกมาอย่างใจ


“ระ...โรคจิต”


ร่างบางพูดออกมาทั้งๆที่กลัว


“ฉันทำได้มากกว่านั้นอีกนะ ที่รัก”

ว่าแล้วแจบอมก็ส่งลิ้นร้อนเลียคลอเคลียทั้งพรมจูบไปทั่วดวงแก้ม ไล้จนมาถึงใบหูแดงก่ำ และต้นคอขาวที่มีรอยเขี้ยวของเขาอยู่ ก่อนที่จะเริ่มลงมาเรื่อยจนถึงยอดอก มือขวาก็เลื่อนลงมาบีบคลึงหัวจุกอีกข้างอย่างหลงใหล ทำเอาจินยองครางกระเส่าสวนทางกับร่างกายที่พยายามต่อต้าน

“อ๊ะ...อ๊า~~~”

ร่างบางพยายามสกัดกั้นเสียงตัวเองแต่ความเสียวซ่านที่มันมากเหลือเกินที่จะต้านทานได้

แจบอมหลงใหลในตัวของจินยองมาก เขาเฝ้าแอบดูจินยองตั้งแต่จินยองยังเป็นเด็ก ถึงเขาจะเคยนอนกับคนอื่นมาก่อนแต่ก็ไม่มีใครสามารถทำให้เขาหลงใหลได้ขนาดนี้ แจบอมชอบทุกอย่างที่เป็นจินยอง ทุกอย่างของจินยองจะต้องเป็นของเขา

มือซ้ายของล่างสูงก็เริ่มลูบขึ้นลูบลงกับแก่นกายของฝ่ายตรงข้ามทำเอาจินยองร้องเสียงหลง

“อ๊า~~~มะ...ไม่นะ  เอามือคุณออก...ปะ...ไป ไม่เอาแบบนี้ นะ อึก...ไม่!!”

จินยองตกใจมือไม้ก็ปัดป้องพัลวัล

“บอกไม่ แต่ครางซะหวานเชียวนะ สงสัยแบบนี้คงจะต้องจัดหนักให้ซะแล้ว”

แจบอมไม่ว่าเปล่า เขาค่อยๆทำรอยรักไว้ตรงอกด้านซ้ายที ด้านขวาทีจนตอนนี้ร่างกายของจินยองเต็มไปด้วยรอยรักสีกุหลาบ  ตอนนี้จินยองไม่มีแรงที่จะป้องกันตัวเองจากคนตรงหน้า

แจบอมค่อยปลดกางเกงยีนส์ขาสั้นของจินยองออกพร้อมกับชั้นในออกช้าๆ เผยให้เห็นแก่นกายสวยสะอาดที่ดีดตัวขึ้นมาท้าทายสายตาของเขา  แจบอมใช้นิ้วเรียวยาวดีดที่ส่วนปลายเหมือนหยอกล้อ

“อื้อ...!”

และไม่ต้องรอให้ใครมาบอก  แจบอมก็เริ่มใช้ลิ้นร้อนเลียที่ส่วนปลายก่อนแล้วค่อยๆ ดูดกลืนมันเข้าเสียหมด

“ฮึ๊ก..อื้อ...อือ คะ คุณแจบอม”

จินยองบิดเร่า ครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่านที่ตนได้รับ  แจบอมดูดกลืนแก่นกายเข้าไปจนเต็มปาก  พลางรูดขึ้นรูดลง เมื่อมันเริ่มเข้าที่เข้าทาง

ร่างสูงเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ  เร็วเสียจนร่างบางแทบกระอักความเสียวซ่านออกมา  มือเล็กได้แต่ระบายอารมณ์กับเรือนผมดำขลับของแจบอม

“คุณแจบอม.. อะ.. อา อึ๊.. อ๊า!”

น้ำสีขาวข้นที่ออกมาจากแก่นกายแสนน่ารักไหลออกมาจากปากของร่างสูงเล็กน้อย  ก่อนที่เจ้าตัวจะกลืนมันลงคอไปจนหมด  แล้วจึงโน้มเข้าไปจูบจินยองอย่างดูดดื่ม  ลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดกันพัลวันนั้นราวกับได้แลกเปลี่ยนรสชาติอันหอมหวาน

“ยังไม่พอแค่นี้หรอก  ฉันจะทำให้นายเป็นของฉันเพียงคนเดียว!!!!”

สิ้นคำพูดของตัวเองเท่านั้นแหละ เจ้าตัวก็ลุกขึ้นจัดการปลดเข็มขัด แล้วถอดกางเกงออกตามด้วยชั้นในออกอย่างรวดเร็ว  เผยให้เห็นแก่นกายใหญ่สมตัวที่มีน้ำขุ่นติดอยู่เป็นคราบตามชั้นในและตัวแก่นกาย

จินยองที่ตาปรือๆ  มองเห็นแล้วอยากจะหนีไปจากตรงนี้แต่ก็มิอาจจะสรรหาเรี่ยวแรงจากไหนมาพาตัวเองออกไปได้

แจบอมมองร่างสวยที่นั่งอยู่กับหัวเตียงอย่างอ่อนแรงแล้วก็แสยะยิ้ม  ก่อนจะขยับเข้าไปแนบชิดสนิทแน่น  แล้วใช้มือลูบใบหน้าจินยองอย่างอ่อนโยน

“ไม่ต้องกลัวไปหรอที่รัก  ฉันจะไม่รุนแรงกับนาย”

ไร้ซึ่งคำตอบจากจินยอง  มีเพียงสายตาขวางๆที่เต็มไปด้วยน้ำตาที่คลอเบ้าอยู่เท่านั้นที่ตอบกลับมา

ร่างสูงค่อยๆยื่นมือแกล่งเข้าลูบไล้บริเวณโดยรอบช่องทาง  ก่อนที่จะค่อยส่งนิ้วกลางสอดเข้าไปตามช่องทางเพื่อเบิกทางเสียก่อน

“อ๊ะ!!...อา”

ร่างบางครางกระเส่าเมื่อปลายนิ้วเรียวของแจบอมไปโดนจุดกระสันเสียว  ตามด้วยนิ้วที่เพิ่มเข้าไปเบิกทาง

“อ๊า!!!”

แรงเสียดสีที่มากมายทำให้ร่างกายจินยองแทบจะหลอมละลายหรือแม้แต่จะแตกเป็นเสี่ยงๆ

แจบอมเลื่อนนิ้วเข้าออกไปมาอย่างระวัง  เมื่อคิดว่าช่องทางสีสวยเริ่มเปิดอย่างเต็มที่เพื่อที่จะให้เขาเข้าไปลิ้มรสรัก  เขาจึงเปลี่ยนมาเป็นแก่นกายแข็งแรงของเขาแทน

“ฮึกกก...!!!”

จินยองรู้สึกจุกจนร้องไม่เป็นเสียง  เมื่อแก่นกายของร่างสูงกำลังเดินทางเข้ามาได้ครึ่งนึงของมัน

ความคับแน่นที่แจบอมได้รับทำให้เขาแทบคลั่ง  เขาอยากที่จะกำลังที่มีอยู่ทั้งหมดของเขาขยับโยกไปตามความต้องการทั้งหมดอย่างรุนแรง  แต่ก็เกรงว่าร่างบางจะเจ็บปวดเกินกว่าที่จะรับไหว  จึงได้แต่เฝ้ารัฃะงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของตนเองเอาไว้ให้ถึงที่สุด

“อ๊า!!!”

จินยองครางเสียงหลงเมื่อแก่นกายได้ไปถึงที่หมายของมัน  แจบอมค่อยๆ ขยับมันออกมาแล้วก็ดันเข้าไปซ้ำ

“ฮึก...ฮือ...อะ.. จินยองไม่ไหว คุณแจบอม..อ๊า...”

“ไม่ไหวแล้วหรอ  จินยอง”

จินยองสัมผัสได้ถึงความรัญจวนจิตที่กำลังแล่นริ้วไปทั่วทั้งจิตใจ   ทั้งเนื้อทั้งตัวเต็มไปด้วยความวาบหวามจะหลอมละลายเสียให้ได้   มือเล็กก็ได้แต่จิกเข้าที่หลังแกร่งเพื่อระบายความเสียว

นิ้วมือของคุณแจบอม..  ความเร่าร้อนของปลายลิ้น  เสียงครางที่ทุ้มต่ำ  ทำให้เราคล้อยตามอย่างไม่เป็นใจนึก  จากนี้ไปคงต้องแต่ปลดปล่อยร่างกายและอดทนให้ไหวก็เท่านั้น

จินยองรำพึงในห้วงความรู้สึก..  ร่างบางหลับตาแน่น  และรับสัมผัสของร่างสูงที่ไม่อาจต้านทานได้

“ฮึก...ฮือ...อ๊ะ...อ๊า”

แจบอมขยับส่วนสำคัญให้เข้าไปในร่างกายจินยองอย่างไม่ลดละ   น้ำขุ่นที่ไหลออกมาจากช่องทางนั้นทำให้การหล่อลื่นเป็นไปได้ดีขึ้น   มือแกร่งเอื้อมไปปัดเรือนผมที่ปกปิดใบหน้าหวานนั้นออกไปเพื่อต้องการเห็นใบหน้าของคนที่ตัวเองหมายปองมาตลอดเวลาอย่างเด่นชัด  เขาแสยะยิ้มพร้อมกับโน้มหน้าลงจุมพิตดูดดื่มอีกระลอก

และในที่สุดแจบอมก็ปล่อยมันออกมา  พร้อมกับจินยองที่ถึงจุดสุดยอดเช่นกัน

“ฮึก...อ๊า!!!”

น้ำสีขาวขุ่นของแจบอมไหลเอ่อออกมาจากช่องทาง  และเมื่อเขาค่อยๆ ถอนแก่นกายแข็งออกมาอย่างระวังก็พบว่ามีคราบเลือดติดอยู่  แจบอมได้กลิ่นเลือดก็แทบอดใจไม่ไหว  แต่เขาไม่อย่างทำร้ายจินยองอีกต่อไปจึงพยายามอดทน  แจบอมรู้สึกดีใจที่เขาเป็นคนแรกของจินยอง

จินยองไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะลุกไปไหน  จึงปล่อยให้ร่างกายล้มลงไปตามสภาพของมัน  และแจบอมก็ต้องใจหายวาบเมื่อเห็นจินยองสลบไป  เขาจึงเอามือไปทางที่ลำคอขาวที่รอยเขี้ยวของเขาอยู่  ก็พบว่าแค่เหนื่อยแล้วผล็อยหลับไปเท่านั้น

แจบอมดึงผ้าห่มสีดำขึ้นมาห่มให้จินยอง  แล้วจูบเปลือกตาจินยองอย่างอ่อนโยน  ก่อนที่จะสอดตัวลงใต้ผ้าห่มแล้วดึงจินยองมากอดเอาไว้ราวกับจินยองจะหายไป  แล้วจึงเข้าสู่นิทรา  แต่หารู้ไม่สิ่งที่พวกเขาทำอยู่มีคนๆบางคนรู้เห็นเข้า

NCแรก 555 คำใดที่ตกหล่นก็ขออภัยด้วยน๊าาาา  อ่านจบแล้วอย่าลืมกลับไปคอมเม้นด้วยนะค่ะ
วาป →  http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1339046&chapter=3