แจบอมกดจินยองลงที่เตียงนอนแล้วเริ่มซุกไซร้ลำคอขาวของจินยอง
“อื้อ...ปล่อยจินยองนะ”
จินยองพยายามที่จะผลักแจบอมแต่ก็ไร้ผล เพราะตอนนี้มือทั้ง2ข้างของจินยองถูกรวบไว้เหนือหัว จินยองทั้งดิ้น ทั้งพยายามทำให้อีกฝ่ายเลิกละจากการทำเรื่องแบบนี้ การที่จินยองทำแบบนี้มันทำให้สัญชาตญาณดิบของแจบอมตื่นขึ้น เขี้ยวที่ตอนแรกไม่มีตอนนี้กลับยาวออกมา ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำจนดูน่ากลัว
“ปาร์คจินยอง!!!!!! นายทำให้ฉันเป็นแบบนี้เองนะแล้วนายจะรู้ว่าสิ่งที่นายกำลังทำอยู่มันจะส่งผลให้ตัวเองยังไง!!!!!”
“ฮึก...ปล่อยจินยองไปเถอะนะ จินยองขอโทษ ฮึก”
“ไม่สายไปหน่อยหรอปาร์คจินยอง”
“ฮึก จะให้จินยองทำยังไงก็ได้ จินยองทำให้ได้ทุกอย่าง ปล่อยจินยองไปเถอะนะ จินยองไม่ใช่แวมไพร์อย่างที่คุณคิดหรอก”
“ฉันรู้ว่านายไม่ใช่แวมไพร์”
“ระ...รู้แล้วก็ปล่อยจินยองไปสิ”
“ก็เพราะฉันรู้ไงฉันถึงต้องทำให้นายเป็นเมียฉันซะ!!!!!!”
ร่างสูงกดริมฝีปากของตัวเองให้แนบชิดยิ่งกว่าเดิมและพยายามใช้ลิ้นสอดเข้าไปในโพรงปากของร่างบาง แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะร่างบางปิดปากแน่นไม่ยอมเปิดออก
ร่างสูงใช้มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่ปลดกระดุมเสื้อของร่างบางออกทีละเม็ดๆ จนหมด ริมฝีปากก็ยังคงทำหน้าที่ของมันอยู่เรื่อยๆ จนร่างบางแทบขาดใจ หลังจากที่เขาปลดกระดุมออกหมดก็ใช้มือข้างที่เพิ่งปลดกระดุมไปปัดชายเสื้ออกเผยให้เห็นยอดอกอกสีชมพูและเรือนร่างที่ดูดียิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก
มือแกร่งไม่ยอมให้ว่างเว้นแก่หน้าที่ มันเริ่มลูบไล้ไปตามเรือนอกสวยแล้วก็มาเน้นเคล้าคลึงอยู่ที่หัวจุกที่เริ่มชูชัน
“อ๊ะ…!!!!”
ร่างสูงซุกไซร้ต้นคอของจินยองและทำรอยสีกุหลาบเอาไว้หลายๆจุด ร่างสูงเริ่มทนไม่ไหวกับกลิ่นอันยั่วยวนของร่างบางจึงแยกเขี้ยวออกมาแล้วกัดลงไปที่ต้นคอของร่างบางทันที
“อ๊ะ...อะ เอาออกไปนะ มะ มันเจ็บ!”
“อาส์~~~เลือดนายหวานชะมัด”
“ระ...โรคจิต”
ร่างบางพูดออกมาทั้งๆที่กลัว
“ฉันทำได้มากกว่านั้นอีกนะ ที่รัก”
ว่าแล้วแจบอมก็ส่งลิ้นร้อนเลียคลอเคลียทั้งพรมจูบไปทั่วดวงแก้ม ไล้จนมาถึงใบหูแดงก่ำ และต้นคอขาวที่มีรอยเขี้ยวของเขาอยู่ ก่อนที่จะเริ่มลงมาเรื่อยจนถึงยอดอก มือขวาก็เลื่อนลงมาบีบคลึงหัวจุกอีกข้างอย่างหลงใหล ทำเอาจินยองครางกระเส่าสวนทางกับร่างกายที่พยายามต่อต้าน
“อ๊ะ...อ๊า~~~”
แจบอมหลงใหลในตัวของจินยองมาก
เขาเฝ้าแอบดูจินยองตั้งแต่จินยองยังเป็นเด็ก
ถึงเขาจะเคยนอนกับคนอื่นมาก่อนแต่ก็ไม่มีใครสามารถทำให้เขาหลงใหลได้ขนาดนี้
แจบอมชอบทุกอย่างที่เป็นจินยอง ทุกอย่างของจินยองจะต้องเป็นของเขา
มือซ้ายของล่างสูงก็เริ่มลูบขึ้นลูบลงกับแก่นกายของฝ่ายตรงข้ามทำเอาจินยองร้องเสียงหลง
“อ๊า~~~มะ...ไม่นะ
เอามือคุณออก...ปะ...ไป ไม่เอาแบบนี้ นะ อึก...ไม่!!”
จินยองตกใจมือไม้ก็ปัดป้องพัลวัล
“บอกไม่
แต่ครางซะหวานเชียวนะ สงสัยแบบนี้คงจะต้องจัดหนักให้ซะแล้ว”
แจบอมไม่ว่าเปล่า
เขาค่อยๆทำรอยรักไว้ตรงอกด้านซ้ายที
ด้านขวาทีจนตอนนี้ร่างกายของจินยองเต็มไปด้วยรอยรักสีกุหลาบ
ตอนนี้จินยองไม่มีแรงที่จะป้องกันตัวเองจากคนตรงหน้า
แจบอมค่อยปลดกางเกงยีนส์ขาสั้นของจินยองออกพร้อมกับชั้นในออกช้าๆ
เผยให้เห็นแก่นกายสวยสะอาดที่ดีดตัวขึ้นมาท้าทายสายตาของเขา
แจบอมใช้นิ้วเรียวยาวดีดที่ส่วนปลายเหมือนหยอกล้อ
“อื้อ...!”
และไม่ต้องรอให้ใครมาบอก
แจบอมก็เริ่มใช้ลิ้นร้อนเลียที่ส่วนปลายก่อนแล้วค่อยๆ ดูดกลืนมันเข้าเสียหมด
“ฮึ๊ก..อื้อ...อือ
คะ คุณแจบอม”
จินยองบิดเร่า
ครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่านที่ตนได้รับ
แจบอมดูดกลืนแก่นกายเข้าไปจนเต็มปาก
พลางรูดขึ้นรูดลง เมื่อมันเริ่มเข้าที่เข้าทาง
ร่างสูงเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ เร็วเสียจนร่างบางแทบกระอักความเสียวซ่านออกมา
มือเล็กได้แต่ระบายอารมณ์กับเรือนผมดำขลับของแจบอม
“คุณแจบอม..
อะ.. อา อึ๊.. อ๊า!”
น้ำสีขาวข้นที่ออกมาจากแก่นกายแสนน่ารักไหลออกมาจากปากของร่างสูงเล็กน้อย ก่อนที่เจ้าตัวจะกลืนมันลงคอไปจนหมด แล้วจึงโน้มเข้าไปจูบจินยองอย่างดูดดื่ม ลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดกันพัลวันนั้นราวกับได้แลกเปลี่ยนรสชาติอันหอมหวาน
“ยังไม่พอแค่นี้หรอก ฉันจะทำให้นายเป็นของฉันเพียงคนเดียว!!!!”
สิ้นคำพูดของตัวเองเท่านั้นแหละ
เจ้าตัวก็ลุกขึ้นจัดการปลดเข็มขัด
แล้วถอดกางเกงออกตามด้วยชั้นในออกอย่างรวดเร็ว
เผยให้เห็นแก่นกายใหญ่สมตัวที่มีน้ำขุ่นติดอยู่เป็นคราบตามชั้นในและตัวแก่นกาย
จินยองที่ตาปรือๆ
มองเห็นแล้วอยากจะหนีไปจากตรงนี้แต่ก็มิอาจจะสรรหาเรี่ยวแรงจากไหนมาพาตัวเองออกไปได้
แจบอมมองร่างสวยที่นั่งอยู่กับหัวเตียงอย่างอ่อนแรงแล้วก็แสยะยิ้ม ก่อนจะขยับเข้าไปแนบชิดสนิทแน่น แล้วใช้มือลูบใบหน้าจินยองอย่างอ่อนโยน
“ไม่ต้องกลัวไปหรอที่รัก ฉันจะไม่รุนแรงกับนาย”
ไร้ซึ่งคำตอบจากจินยอง
มีเพียงสายตาขวางๆที่เต็มไปด้วยน้ำตาที่คลอเบ้าอยู่เท่านั้นที่ตอบกลับมา
ร่างสูงค่อยๆยื่นมือแกล่งเข้าลูบไล้บริเวณโดยรอบช่องทาง ก่อนที่จะค่อยส่งนิ้วกลางสอดเข้าไปตามช่องทางเพื่อเบิกทางเสียก่อน
“อ๊ะ!!...อา”
ร่างบางครางกระเส่าเมื่อปลายนิ้วเรียวของแจบอมไปโดนจุดกระสันเสียว ตามด้วยนิ้วที่เพิ่มเข้าไปเบิกทาง
“อ๊า!!!”
แรงเสียดสีที่มากมายทำให้ร่างกายจินยองแทบจะหลอมละลายหรือแม้แต่จะแตกเป็นเสี่ยงๆ
แจบอมเลื่อนนิ้วเข้าออกไปมาอย่างระวัง
เมื่อคิดว่าช่องทางสีสวยเริ่มเปิดอย่างเต็มที่เพื่อที่จะให้เขาเข้าไปลิ้มรสรัก เขาจึงเปลี่ยนมาเป็นแก่นกายแข็งแรงของเขาแทน
“ฮึกกก...!!!”
จินยองรู้สึกจุกจนร้องไม่เป็นเสียง
เมื่อแก่นกายของร่างสูงกำลังเดินทางเข้ามาได้ครึ่งนึงของมัน
ความคับแน่นที่แจบอมได้รับทำให้เขาแทบคลั่ง
เขาอยากที่จะกำลังที่มีอยู่ทั้งหมดของเขาขยับโยกไปตามความต้องการทั้งหมดอย่างรุนแรง แต่ก็เกรงว่าร่างบางจะเจ็บปวดเกินกว่าที่จะรับไหว
จึงได้แต่เฝ้ารัฃะงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของตนเองเอาไว้ให้ถึงที่สุด
“อ๊า!!!”
จินยองครางเสียงหลงเมื่อแก่นกายได้ไปถึงที่หมายของมัน แจบอมค่อยๆ ขยับมันออกมาแล้วก็ดันเข้าไปซ้ำ
“ฮึก...ฮือ...อะ..
จินยองไม่ไหว คุณแจบอม..อ๊า...”
“ไม่ไหวแล้วหรอ จินยอง”
จินยองสัมผัสได้ถึงความรัญจวนจิตที่กำลังแล่นริ้วไปทั่วทั้งจิตใจ
ทั้งเนื้อทั้งตัวเต็มไปด้วยความวาบหวามจะหลอมละลายเสียให้ได้
มือเล็กก็ได้แต่จิกเข้าที่หลังแกร่งเพื่อระบายความเสียว
นิ้วมือของคุณแจบอม.. ความเร่าร้อนของปลายลิ้น เสียงครางที่ทุ้มต่ำ ทำให้เราคล้อยตามอย่างไม่เป็นใจนึก
จากนี้ไปคงต้องแต่ปลดปล่อยร่างกายและอดทนให้ไหวก็เท่านั้น
จินยองรำพึงในห้วงความรู้สึก.. ร่างบางหลับตาแน่น และรับสัมผัสของร่างสูงที่ไม่อาจต้านทานได้
“ฮึก...ฮือ...อ๊ะ...อ๊า”
แจบอมขยับส่วนสำคัญให้เข้าไปในร่างกายจินยองอย่างไม่ลดละ
น้ำขุ่นที่ไหลออกมาจากช่องทางนั้นทำให้การหล่อลื่นเป็นไปได้ดีขึ้น
มือแกร่งเอื้อมไปปัดเรือนผมที่ปกปิดใบหน้าหวานนั้นออกไปเพื่อต้องการเห็นใบหน้าของคนที่ตัวเองหมายปองมาตลอดเวลาอย่างเด่นชัด
เขาแสยะยิ้มพร้อมกับโน้มหน้าลงจุมพิตดูดดื่มอีกระลอก
และในที่สุดแจบอมก็ปล่อยมันออกมา พร้อมกับจินยองที่ถึงจุดสุดยอดเช่นกัน
“ฮึก...อ๊า!!!”
น้ำสีขาวขุ่นของแจบอมไหลเอ่อออกมาจากช่องทาง และเมื่อเขาค่อยๆ ถอนแก่นกายแข็งออกมาอย่างระวังก็พบว่ามีคราบเลือดติดอยู่ แจบอมได้กลิ่นเลือดก็แทบอดใจไม่ไหว
แต่เขาไม่อย่างทำร้ายจินยองอีกต่อไปจึงพยายามอดทน แจบอมรู้สึกดีใจที่เขาเป็นคนแรกของจินยอง
จินยองไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะลุกไปไหน จึงปล่อยให้ร่างกายล้มลงไปตามสภาพของมัน
และแจบอมก็ต้องใจหายวาบเมื่อเห็นจินยองสลบไป
เขาจึงเอามือไปทางที่ลำคอขาวที่รอยเขี้ยวของเขาอยู่ ก็พบว่าแค่เหนื่อยแล้วผล็อยหลับไปเท่านั้น
แจบอมดึงผ้าห่มสีดำขึ้นมาห่มให้จินยอง แล้วจูบเปลือกตาจินยองอย่างอ่อนโยน ก่อนที่จะสอดตัวลงใต้ผ้าห่มแล้วดึงจินยองมากอดเอาไว้ราวกับจินยองจะหายไป แล้วจึงเข้าสู่นิทรา
แต่หารู้ไม่สิ่งที่พวกเขาทำอยู่มีคนๆบางคนรู้เห็นเข้า
